Sensizlik Çok Zor

Yastığıma sarılamaz oldum.sensizliğe alışabilmek için yatağımda yatmıyorum artık.onların içinde sen varsın çünkü.onlarda senin kokun gizli.ben her gece yastığıma sen diye sarılarak uyurdum.yorganım beni ısıtırdı ama onu senin sıcaklığın olarak hissederdim hep.odama bile giremiyorum artık.eskiden sen varken pırıl pırıl olan sevgi dolu aşk kokulu olan odam artık kapkaranlık.perdelerimi bile açamaz oldum sen gittin diye…eğer geri dönersen içeri aydınlık girecek...eğer geri dönersen odam seninle hayat bulacak.sen gittin ve odamdaki hayat söndü senin gitmenle…duvarlarda sen vardın dolaplarda sen vardın ve en önemlisi benim içimde sen vardın.Gittin…birdaha telafisi olmayan hatalar yaparak benim gökkuşağı olan dünyamı zindana çevirerek gittin… Lütfen sende hisset benimle olur mu bir tanem?lütfen sende acı çek.sende birgün bu zindanlara düş ki beni anla…sen daha bunları yaşamamış hayatı toz pembe gören bir çocuksun birtanem.bu zindanlara seni ben düşüremedim.karartamadım hiçbir zaman hayatını…çünkü sana kıyamazdım…sen bana kıydın ama…elbet birgün sende büyüyeceksin!büyüdüğünde hayatında sevgi denen madden hep eksik kaldığı zaman işte o zaman beni anlayacaksın…çabuk büyü olur mu küçüğüm.ama dedim ya sen bunu daha fark edemezsin.ne zamanki bunu fark ediceksin işte o zaman gerçekten büyümüş olacaksın.eminim bu hatalarını telafi edebilmek için büyük savaşlar vericeksin.peki benim içimdeki senden ilk sevgiyi alan küçük çocuğun sana aşık olan sana tapan yüreği tekrar onarabilecek misin?işte bu çok zor küçüğüm…o kadar yaraladın ki yüreğimi…sen benim yanımda olsanda onu onarabilmen yıllarımızı alıcak…kimbilir belkide onu onaran sen olmayacaksın.kimbilir belkide beni senden daha çok seven bana gerçekten sahip olabilen biri olucak yanımda…umarım birgün bu dediklerimi anlarsın…ve umarım sende bunları yaşarsın..kendine dikkat et olur mu küçüğüm!!