Geç Geldiğim için Özür Dilerim

selam.öncelikle kendimi tanıtıyım.benim adım bora.ben böle hayelet,ruh,cin gibi şeylere çok inannırım ve ayrıca korkarım.genellikle biliyorsunuzki gece geldiklerine inanıldığı için geceleyin hep korkurım.sanki biri bana dokuncakmış gibi...eminimki sizde de böyle oluyordur bazen...uyurken sanki biri beni gelip uyandırcakmış gibi yorganı üzerime çekiyorum...sanki beni onlardan koruyacakmış gibi...ama bu sefer öyle değildi.korkmuyordum sanki.rahat bir şekilde uyumaya çalışıyordum.ve uyuyamadım.birden içimden aynaya bakma geldi.aynada tam salonun duvarında ışıkları yansıtacak şekilde duruyordu.aynaya baktığımda artık o korkunç yüz gitmiş yerine cesaretli bir ifade gelmişti.sonra arkamdan nefes sesleri duydum.herneyse çok derinden nefes alıordu.sanki yirmi tur koşmuş gibi..hiç aldırış etmedim.bir süre sonra nefes sesi kesildi.ve kapı sesi geldi.bu annemlerin odasından geliyorduyazın ben kardeşimle salonda yatarız bazen tv izlemek için ya da eğlenceli olsun diyehemen koşarak anemin odasına gittim.kapı hafif aralanmıştı.odadaki camdan ayın muhteşem ışığa kapının önüne geliyordu.annem ve babam uyuyorlardı.onları rahatsız etmeden odaya girdim.şöle bir göz attım.ama hiç birşey yoktu.sessizce odadan çkıp salona gittim.kardeşim uyuyordu.ben korkunca hep televizyonu yüksek sesle açarım.yüksek sesle açtım televizyonu.kardeşim rahatsız olmuşki uyanıp bana bu saate neyaptığımı ve televizyonunun sesini kısmamı söyledi.ben kardeşimi duymamazlıktan geldim.sesi daha çok açtım.kardeşim kalktı kavga edecektik neredeyse.o pek böle ruhtu falan inanmazdı.bende korktuğumu söyleyince birde benden büyüksün,bana böyle mi örnek olcaksın dedi.erkek adam korkmaz falan saçmladı.sonra tuvalete kalktı gitti.bende geliyim mi diye bağırdım gerek yok dedi.gitti.bende korktuğum için televizyonun sesinini dahada açtım.komşular rahatsız olup gelecekler diye çok korkuyordum ama korkumu ancak böyle sindirebiliyordum.saat baya bir geç olmuş kardeşim gelmemişti.ne yapıcağımı bilmiyordum.televizyonu kurarak uyudum.sabah uyandığımda annem çığlık atıyordu.aman allahım ses tuvaletten geliyordu.oda ne tuvaletin aynasında geç kaldığım için özür dilerim yazıyordu.annem bana kızdı.şakanın sırası deil çabuk çıksın kardeşin ortaya dedi.ben masum masum ne şakası anne en son kardeşim tuvalete gitmişti.bende uyudum dedim.annem şaşkın bir ifadeyle babama döndü galiba düşündüğümüz gibi dedi.meğer kardeşim giderken yani evden kaçarken mektup bırakmış masaya.sizi seviyorum.herşey sizin içindi diye bir not vardı.aman allahım bu da ne?bu kardeşimin yazısı olmayacak kadar tuhaf.ayrıca anneme aynayı gösterdiğim yazı yoktu.ordaki herkese sordum ama bana kafayı mı yedin yazı falan yoktu dediler.evet geç gelmişti o.beni beklekmişti.ama gidişi gelişi gibi olmadı.kardeşimi aldı mektubu bıraktı.ve bana aynayla mesaj gönderdi.aynadaki yazı açık pembe bir rujla bastırılarak yazıldığını hatırlıyorum.bu annemin rujuydu.hemen odaya koştum.biraz annemin makyaj malzemelerini karıştırdıktan sonra ruju buldum.ruj neredeyse bitmişti.oysa babam anneme hediye almıştı ruju 4 önce.bitmesi imkansızdı.kardeşime gelince ondan haber alamadık.halada alamıyoruz.ölü mü yaşıyor mu bilmiyorum keşke o gece uyumasaydım.ama keşkeler bir işe yaramıyor artık....!