bir köşede yalnız başına yaşayan bir meczup vardı. Şöhretli biri meczubun yanına gidip der ki; - sende liyakat görüyüorum ben. bütün duygularını bir tek yere bağlamış, orada toplamışsın. kalbin perişan, aklın dağınık değil. meczup: -ben nasıl dediğin mevki de olayım ki! beni büütn gün sinekler rahatsız eder geceleri de pireler uyutmaz. nemrud\un burnuna küçücük bir sivrisinek girmiş, o sersemin beynini doldurmuştu. bil mem ki ben de zamanın nemrud\u muyum ki sevgiliden nasibim yalnız sinek ve pire, der